יואלי ברוין ודודי לינקר בקאבר נוסטלגי למרדכי בן דוד • צפו

מילים:

טאטעניו, טאטע מיין, איז אמת וואס איך הער.
אז און הימל איז דא, א גלעזל פארהאן, וואס פילט זיך אן מער און מער
און איך האב געהערט, נאך מער פון דעם
אז די שכינה האלט עס גלייך נעבן אים
און גיסט אריין, דארט א טרער
ווען פאר א איד דא גייט שווער
זיידי האט מיר, געזאגט גלייך
האט ער דיר געזאגט, די זעלבע זאך
אז ווען א איד, איז בצער
פילט עס מיט, די גרויסער האר
זיי מיר מסביר, זיין געשריי
דארט ווייט און הימל, בשמי
מיין קשי' ווערט, נאר פארמערט

פארוואס איז דיינע אויגן, יעצט פארטרערט
מיין טייער קינד, איך הער וואס דיר פלאגט, יא סאיז אמת קלאר און קראנט
נישט אצינד, האט מיר זיידי געזאגט, שוין יארן א מסורה האנט ביי האנט
א טאטע וויינט, פאר זיין קינד
פון די שכינה אויך, א טרער ס'רינט
ווען א איד האט צער, ס'טוט אים וויי
וויינט מיט די קל חי
נאר מיטוויינען, דארטן וויל ער
און זיין גלעזל ווערט פילער
ביז איין טאג ,סוועט פיל ווערן
און אלע צרות, וועלן זיך אויפהערן
מ'וועט זיך פרייען, ווי פרייע פויגלעך
צום הימעל אויסשרייען, אויפהייבן די אויגעלעך
אין איך וויין
כאטש די ביזט נאך קליין

פרעגסטו אזוי גוט און שיין
טאטע לעבן, איך וויל דיר פרעגן, נאך א קשי' ענטפער מיר
אוי ווי גרויס ,איז די גלאז, וויפיל איז די שיעור
אפשר דאך, די צייט איז שוין
די זון זאל, אויף אייביג שיינען
ווילאנג נאך, טאטע קרוין
וועלן מיר וויינען, און זיך טענה'ן
מיין טייער קינד, ס'איז צייט אצינד
אין איך פרעג די זעלבע זאך
טאקע דערוועגן
לאמיר פרעגן
איך און די צוגלייך

טאטעניו, צו טוסטי הערן
אונזער ווייטאג, אונזערע שטערן
ווען וועסטו, דיין געוויין אפשטילן
ווען וועט זיך דיין, גלעזעלע אנפולן

'בחדרי' גם ברשתות החברתיות - הצטרפו!